15 mei is door de Verenigde Naties uitgeroepen tot de Internationale dag van het gezin, in landen over de hele wereld staan gezinnen hierbij stil en vieren ze deze dag.

In Nederland is het minder bekend en schenken we er minder aandacht aan, vreemd want we hebben toch vroeger allemaal geleerd dat “Het gezin de hoeksteen van de samenleving is”?

Zelf kom ik uit een traditioneel gezin, helemaal jaren 70;

Papa, mama mijn broer en ik!

Papa en mama zijn getrouwd, mijn papa ging iedere dag werken en mijn moeder nam de dagelijkse zorg voor de kinderen en het huishouden op zich.

Als je in die tijd het woord “Gezin” op zou zoeken in het woordenboek dan vond je als omschrijving:

“Ouders met hun kinderen”.

Vanaf 1996 heeft de overheid besloten dit anders te formuleren:

‘Elk leefverband van één of meer volwassenen die verantwoordelijkheid dragen voor de verzorging en opvoeding van één of meer kinderen”

Mijn gezin is al anders dat het gezin waarin ik ben opgegroeid, ik ben samen met mijn partner maar we zijn niet getrouwd, hebben 1 kind, werken allebei en dragen samen de zorg voor ons kind.

Wij zijn een gezin dat heeft moeten ondervinden dat “kinderen krijgen” niet vanzelfsprekend is.

We hebben ons eerste kind verloren en de bijzonder drieling- zwangerschap heeft ons uiteindelijk ouders gemaakt van 1 geweldige zoon!

We kennen tegenwoordig vele vormen in gezinssamenstelling;

Eén- ouder gezinnen, samengestelde gezinnen, getrouwd, samenwonend met of zonder contract, gezinnen met ouders van hetzelfde geslacht, gezinnen waarin meerdere mensen samenleven die geen “familie” zijn van elkaar, waarbinnen vrienden samenleven en zorg dragen voor de kinderen, het kan allemaal!

Geweldig toch dat dit allemaal mogelijk is!

De gezinssamenstelling doet er in mijn ogen niet toe!

Waar het om gaat is de basis, het fundament!

Ieder kind moet opgroeien in een omgeving waarin er liefde is voor elkaar, waarin veiligheid geboden wordt en er een gezonde leefomgeving gecreëerd is waarbinnen het kind voldoende ondersteuning krijgt en voldoende ruimte om zich te kunnen ontplooien en ontwikkelen.

Als ouder, in welke gezinssamenstelling ook, doen we allemaal ons uiterste best om onze kinderen alles te bieden wat ze nodig hebben.

Vanuit onze eigen opvoeding nemen we allemaal wel iets mee.

Ik ook!

Ook al heb ik altijd gedacht dat ik het “anders” zou gaan doen.

Toch hoor ik mijn moeder weleens als ik mijn zoon toespreek!

Soms super irritant maar ook fijn, ik heb een voorbeeld gehad en ik heb de mogelijkheid om bepaalde dingen mee te nemen in de opvoeding van mijn zoon, maar mag ook kiezen om bepaalde zaken niet over te brengen of op een andere manier mee te nemen.

Ook alle belevenissen rondom de uiteindelijke vorm van ons gezin, heeft invloed op de opvoeding van onze zoon.

Wij willen soms te veel bieden en zijn, zeker toen hij nog een baby was, super beschermend geweest.

Opvoeden is een hele onderneming!

Je krijgt geen handleiding geleverd bij dat kleine mensje waar je de rest van je leven de verantwoordelijkheid voor draagt, dat je liefdevol hebt ontvangen binnen je gezin.

Die liefde is de basis, de liefde die je voelt voor je kind, de liefde die er is binnen het gezin.

Fouten maken doen we allemaal! Niemand uitgezonderd!

Zolang het fundament, de basis sterk is, kunnen er best barstjes ontstaan hier en daar, dat is heel normaal, hier ontkom je niet aan. Investeer je in de basis dan zijn de barstjes en deukjes allemaal tekenen van groei en ontwikkeling!

Lukt het even niet?

Zijn er veranderingen binnen je gezin of tegenslagen, lijkt het even allemaal tegen te zitten?

Weet dan dat je het als ouder ook niet allemaal alleen hoeft te doen, dat je hulp  en advies mag en kan vragen!

Poeh hey, serieuze kost!

Vergeet vooral ook niet te genieten!

Heb plezier samen, maak samen mooie herinneringen want die nemen je kinderen de rest van hun leven met zich mee!

Maak er samen een mooie dag van vandaag!

Liefs,

Femke van de Kerkhof